Podczas pierwszorazowej wizyty u ginekologa dziecięcego stosuje się szczególne procedury, dostosowane do wieku i rozwoju pacjentki. Badanie dziewic różni się od standardowego badania ginekologicznego – często ogranicza się do badania zewnętrznego i ultrasonografii przezbrzusznej, a metody diagnostyczne dobierane są tak, aby zapewnić maksymalny komfort i bezpieczeństwo młodej pacjentki.

Specjalizacja z ginekologii i położnictwa trwa 5 lat i obejmuje zarówno wiedzę medyczną, jak i praktykę w prowadzeniu porodów oraz diagnozowaniu chorób ginekologicznych.

Badanie ginekologiczne – co to jest i jak przebiega?

Badanie ginekologiczne pozwala na ocenę stanu narządów rodnych i wczesne wykrycie nieprawidłowości. Składa się z dwóch etapów: badania podmiotowego (wywiad) i badania przedmiotowego (fizykalnego). Szczególne znaczenie ma wywiad lekarski, podczas którego lekarz zbiera informacje o stanie zdrowia pacjentki, jej objawach i historii chorób.

Podczas wizyty lekarz wyjaśnia, jak wygląda badanie ginekologiczne – obejmuje ono m.in. ocenę narządów miednicy, takich jak macica, jajowody i jajniki, często z użyciem USG, a samo badanie jest szybkie, nieinwazyjne i bezpieczne. Przebiega wizyta w przyjaznej atmosferze, lekarz informuje o kolejnych etapach, co pomaga zmniejszyć stres i zwiększyć komfort pacjentki. W trakcie wywiadu lekarskiego pacjentka powinna zgłaszać wszelkie niepokojące objawy, ich nasilenie oraz czas trwania, aby lekarz mógł postawić właściwą diagnozę i dobrać odpowiednie leczenie.

Badanie podmiotowe (wywiad)

Podczas wywiadu lekarskiego lekarz pyta o:

• wiek – krwawienia w wieku rozrodczym zwykle oznaczają zaburzenia miesiączkowania, w wieku menopauzalnym wymagają diagnostyki w kierunku nowotworów,

• zawód – stres i narażenie na szkodliwe czynniki mogą wpływać na cykl i zdrowie reprodukcyjne,

• wywiad rodzinny – ocena ryzyka chorób dziedzicznych, takich jak cukrzyca, nadciśnienie, nowotwory układu rozrodczego, a także pytania o obciążenia genetycznego, szczególnie w kontekście ryzyka raka piersi,

• wywiad miesiączkowy – lekarz pyta o dacie ostatniej miesiączki, daty pierwszej miesiączki, czas trwania i obfitość krwawienia, a także o nieregularne miesiączki,

• wywiad położniczy – przebyte ciąże, poronienia, ciąże ektopowe, przebieg porodów, stan noworodka,

• przebyte choroby i przebyte operacje – lekarz zbiera informacje o wszystkich przebytych chorobach oraz przebyte operacje, co jest istotne dla dalszej diagnostyki,

• dolegliwości bólowe – pytania o obecność dolegliwości bólowych, które mogą wskazywać na schorzenia narządów płciowych. Pacjentka powinna zgłaszać także inne niepokojące dolegliwości, takie jak upławy, ból czy zmiany skórne,

• wyznanie religijne – istotne np. przy planowanych zabiegach chirurgicznych i potencjalnej konieczności przetoczenia krwi.

Badanie przedmiotowe

Obejmuje ocenę ogólnego stanu pacjentki, badanie piersi oraz narządów rodnych zewnętrznych i wewnętrznych. Celem badania jest:

• ocena narządów miednicy mniejszej,

• wykrycie stanów zapalnych, mięśniaków macicy czy nowotworów w początkowym i wczesnym stadium,

• diagnostyka przy objawach takich jak ból podbrzusza, nieprawidłowe krwawienia lub upławy.

Badanie przesiewowe pozwala na wykrycie zmian patologicznych i ewentualnych nieprawidłowości w obrębie narządów płciowych, w tym dróg rodnych.

Podczas badania narządów rodnych lekarz wykonuje badanie ginekologiczne dwuręczne, oceniając ruchomość macicy oraz stan ścian pochwy. Pozwala to na wykrycie mięśniaków macicy, wad rozwojowych, wad anatomicznych oraz zespołu policystycznych jajników.

Dodatkowo lekarz często wykonuje USG dopochwowe (może być wykonane także przez powłoki brzuszne, szczególnie u kobiet nieaktywnych seksualnie) i pobiera wymaz z szyjki macicy do badania cytologicznego. Wczesne wykrycie zmian patologicznych znacząco zwiększa szanse na skuteczne leczenie.